இதிலிருந்து உருவான முதல், உயிரை உருவாக்கும் எதிரொலிதான் ஸ்பந்தா என்று அழைக்கப்படுகிறது. அதனால்தான் ஸ்பந்தா ஹால் இங்கே இருக்கிறது. ஸ்பந்தா ஹாலும், தேவியின் கோவிலும் மிகச் சரியாக ஒரே திசையில் இருக்கின்றன. ஸ்பந்தா ஹாலைக் கட்டும்போது, நான் இந்தக் கோவிலைக் கட்டுவதைப் பற்றிப் பேசியதில்லை. “இந்தக் கோணத்தில்தான் ஸ்பந்தா ஹால் இருக்க வேண்டும்” என்று அவர்களை நிறைய சமாதானப்படுத்த வேண்டியிருந்தது. அவர்கள், ‘இல்லை. இது நன்றாக இருக்கும், அது நன்றாக இருக்கும்’ என்று சொன்னார்கள். ஆனால் நான், “இல்லை. இது இப்படித்தான் வர விரும்புகிறேன். ஏனென்றால் இது ஒரு முழுமையான அமைப்பு” என்று சொன்னேன். எனவே, இதுதான் யோனி, லிங்கம் இதற்குள் இருக்கிறது. இதன் முதல் எதிரொலி துவங்கிவிட்டது. உண்மையில், நம்மிடம் நேரமும், வாய்ப்பும், சமுதாயத்தில் தேவையான அளவு முதிர்ச்சியும் இருந்திருந்தால், நாம் இந்த முனையிலிருந்து[தேவி கோவில்]தான் ஆரம்பித்திருக்க வேண்டும். நாம் முதலில் பைரவியை பிரதிஷ்டை செய்துவிட்டு, பிறகு தியானலிங்கத்துக்குச் சென்றிருக்க வேண்டும், அதன் பிறகு ஸ்பந்தா ஹாலிற்கு சென்றிருக்க வேண்டும்-அதுதான் இயல்பான வரிசையாக இருந்திருக்கும்.

நான் அதைப் பார்க்காவிட்டாலும், நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறேன். உள்சூழ்நிலையில் நடப்பதை, அதன் திறமையை வெளிப்படுத்தும் அளவு மனித முகங்கள் உண்மையில் கட்டமைக்கப்படவில்லை. தேவி கோவிலை உருவாக்குவதற்கு, நமக்கு நேரம், பணம் ரீதியாக சுதந்திரம் இருந்தது. நேரம் நம் கைகளில் இருந்தது. பணத்தைப் பொறுத்தவரை, நீங்கள் எல்லோரும் பல வகைகளில் பங்கேடுத்துக் கொண்டு இதை நிறைவேற்றினீர்கள். இந்தக் கோவிலை உருவாக்குவதற்கு நிறைய பேர் உதவியதைப் போல தியானலிங்கத்தைக் கட்டும்போது நடக்கவில்லை. நேற்று காலை, நாம் தியானலிங்கத்துக்கு ஒரு வேலையாக சென்றிருந்தபோது, “ஓ…அதனுடன் ஒப்பிடும்போது இது மிகவும் வெறுமையாகத் தெரிகிறதே” என்று தோன்றியது. அதை மிகுந்த அவசரத்தில் செய்து முடித்தோம். அதற்குப் பிறகும் ஒரு நாள் கூட இடைவெளி இல்லாமல் தினமும் திறந்துதான் இருக்கிறது. எப்போதும் நிரம்பித்தான் இருக்கிறது. அந்தக் கோவிலை இன்னும் சிறப்பாக்க நிறைய செய்ய வேண்டும் என்று நாம் நினைத்த எல்லாவற்றையும் 10 வருடமாகியும் இன்னும் செய்ய முடியவில்லை. ஏனென்றால் அது வாரத்தின் ஏழு நாட்களும் திறந்திருப்பதால், வேலை செய்ய வழியே இல்லை.